Mens en lijden

Oscar et la dame Rose

Het is een Franse film, iets waar ik zelf nooit voor zou kiezen. Het thema lijden, kanker is ook al niet een film waar ik direct naar grijp. En toch heeft hij mij zo geboeid. 

Oscar een kleine jongen heeft kanker. Zijn ouders kunnen er niet mee omgaan en bezoeken hem dan ook zelden of nooit in het ziekenhuis. Oscar voelt zich alleen tot er een vrouw pizza's komt leveren in het ziekenhuis. 

Deze kleurrijke vrouw betekent in het verhaal heel veel voor Oscar. Het is alsof zij precies weet om te gaan met hem en zijn ziekte. Ook hier in het dagelijks leven is het niet gemakkelijk om  om te gaan met ziekte en lijden. Maar mevrouw Rozenrood, heeft daar toch een paar 'leuke' manieren voor.

Ze laat Oscar terug beginnen met zijn leven, elke dag wordt hij 10 jaar ouder. Zo zal hij in zijn tienerjaren komen, volwassen worden, trouwen, om uiteindelijk met pensioen te gaan en toch te sterven. Ze gaat Oscar ook brieven laten schrijven naar God, met zijn wensen. Doorheen het verhaal veranderen de kleuren veel. Het toont het gevoel dat er op dat moment heerst.

In het verhaal wordt ook vaak teruggekeerd naar momenten uit mevrouw Rozenrood haar leven als boxer. Dit laat Oscar enkele moeilijke zaken in het leven zien maar hij moet ze toch onder ogen komen en hij leert hoe hij ermee moet omgaan. Zoals in de liefde, het getrouwde leven, pensioen, ... Beetje bij beetje leert Oscar omgaan met zijn ziekte en de dood tot gevolg.

 

Ook zijn relatie met zijn ouders verbetert en zo kan hij toch nog genieten van zijn laatste dagen met zijn vrienden, ouders en natuurlijk mevrouw Rozenrood. 

Een heel ontroerend maar leerrijk verhaal vind ik zelf!