Mens en lijden

Hoe gaan ze om met de dood in de verschillende culturen?



1. Het leven houdt op bij het afsterven van het lichaam.
        Er is geen leven na de dood mogelijk. Je leeft enkel verder in iemands gedachten.
2. De dood is een overgang naar ... 
        - De dood als doorgangspoort naar een eeuwig leven bij God
                  Dit is een visie van de moslims, de joden en de christenen.

moslims:

Moslims geloven dat bij het afsterven van de ziel, deze verhuist naar een tussenwereld. Daar krijgen ze een straf of beloning voor het geleefde leven. Daarom is er ook een begrafenisritueel. Het lijk wordt eerst driemaal gewassen om zuiver voor Allah te verschijnen, daarna wordt het in witte doeken gewikkeld. Daarna bidden de nabestaanden voor de dode. Elke moslim wordt begraven op de rechterzijde richting Mekka.



joden:

De joden geloven dat als je je hele leven geleefd hebt volgen de Tora, dat je het eeuwige leven krijgt bij God. Joden wordt eerst ritueel gewassen en daarna in een witkatoenen doodsgewaad gewikkeld. In de kist wordt aarde uit Israël gestrooid als teken van verbondenheid met de voorvaders. Joden mogen niet gecremeerd worden. 

christenen:

Ten slotte is ook voor de christenen de dood een overgang. Maar hoe dit gebeurt, is verschillend. De ene gelooft dat je voor de God komt te staan en naar hemel of hel gestuurd wordt. Anderen zien het leven na de dood in de hemel, een plaats waar alles goed is. Alleen liefde en geluk. De uitvaart van een christen gebeurt met veel symboliek. Als de overledene de kerk binnengebracht wordt in zijn kist, wordt die besprenkeld met gewijd water. Ook het lichaam in de kist wordt besprenkelt met wijwater en bewierookt. Op de kist ligt een kruis als teken van de dood en overwinning. Voor de kist staat een paaskaars, die verwijst naar het leven met Christus.  Met Allerzielen worden alle overledenen herdenkt. Tijdens de herdenkingsdienst wordt een kaars aangestoken voor alle gestorven mensen, zo worden zij herdacht. 

Video: Omgaan met lijden bij christenen

        - De dood als overgang naar een nieuw aards leven = reïncarnatie.
          Het geloof dat het lichaam afsterft maar dat de ziel verder leeft in een ander levend wezen.
         Wie niet goed geleefd heeft, doet in zijn nieuwe leven nog een stapje achteruit. Een goed leven lijden is
          dus de boodschap! 

hindoes


Hindoes gaan na de begrafenis het lichaam cremeren. (Hierbij gaan ze het lijk verbranden en de assen bestrooien of bewaren in een urne.) Voor hindoes is het belangrijk dat de ziel bevrijd wordt. Zij gaan de assen in het water van een rivier of zee gooien. Op de afbeelding zie je de crematie van een hindoe, bij de Bagmatie rivier. Deze rivier is heel populair om er de assen van de overledene in te gooien.

bron: foto

boeddhisten

Ten slotte geloven ook de boeddhisten dat er aards leven is na de dood. Hun hele leven streven ze er dan ook naar om van het aardse leven bevrijd te worden en herboren te worden. Boeddhisten gaan hun dood goed voorbereiden, dit beïnvloed namelijk het verder bestaan van de ziel. De begeleiding van de ziel tijdens het sterven is heel belangrijk voor boeddhisten, want anders zouden hun zielen gaan ronddwalen. Boeddhisten geloven dat als hun zielen gaan ronddwalen zij een kwade invloed hebben. Later brengen boeddhisten offers zoals voedsel aan de overledenen. 
         

Mens en Natuur

Plaats van de mens in de natuur.

De mens denkt dat zij het krachtigste wezen op aarde zijn. Maar de aarde bestaat uit mensen, dieren, planten, de grond, water, vuur, ... En ik denk dat de natuurlijke elementen nog altijd het sterkst zijn. Het enige waar wij niet tegenop kunnen. De natuur is een kostbaar iets, want het zorgt dat wij hier kunnen leven. Waarom gaan wij er dan zo slecht mee om? Waarom verwoesten wij onze prachtige natuur dan? 
Maar ieder volk heeft nog altijd zijn eigen kijk op de natuur.

Natuur en boeddhisme


Boeddhisten zien zichzelf als een onderdeel van de natuur. Mensen zijn slechts een draadje in het web van het leven. Andere belangrijke draden zijn de dieren en de planten. Als je de andere draden kapot maakt of vernielt, heeft dat invloed op de samenstelling van het web waar jouw bestaan van afhangt. We vernielen het evenwicht en de harmonie in het web en , uiteindelijk, in onszelf. De mensen moeten zich bewust zijn van hun afhankelijkheid van de lucht, de zon, de aarde en de regen. Ze moeten inzicht hebben in de relatie tussen de mens en de planten, dieren en alle andere levende wezens. De mens kan zich niet gedragen alsof de aarde zijn eigendom is zodat hij ermee kan doen wat in hem opkomt.

bron: http://www.cmo.nl/vnarena/levensbeschouwing/basisopdrachten/schietgebed-voor-de-natuur/lees-dit-boeddhisme

De visie van de Boeddhisten vind ik heel mooi! Er schuilt zeker en vast waarheid in. Als ik dit lees, zou ik willen dat iedereen zo met de natuur omgaat.

Natuur en christendom

De natuur is in het christendom belangrijk. De natuur was namelijk een onderdeel van de schepping van God. De mens werd als laatste geschapen en heeft de taak gekregen deze schepping te onderhouden. Volgens de Bijbel, is de natuur ondergeschikt aan de mens: de mens heeft de verantwoordelijkheid over de natuur en de dieren. Dit betekent niet dat de mens alles mag vernietigen. God is de eigenaar van de natuur, maar de mens moet er voor zorgen. De mens is geen eigenaar van de aarde en hij mag de aarde niet uitbuiten. Hij moet er goed voor zorgen, omdat er na hem ook weer mensen komen. Daarom wordt er in het christendom gezegd dat de mens de aarde niet bezig maat heef geleend van God.
bron: http://www.cmo.nl/vnarena/levensbeschouwing/basisopdrachten/schietgebed-voor-de-natuur/lees-dit-christendom

Dit is voor mij het meest herkenbaar omdat ik ook een christen ben. In het christendom moeten we goed zorgen omdat er na ons ook weer mensen komen. Ben ik volledig mee akkoord, maar waarom doen we dat niet? Moeten onze kinderen en kleinkinderen dan geen goed bestaan hebben op aarde? 

Natuur en hindoeïsme 

Wat alle hindoes bindt, is de manier waarop ze tegen de natuur aankijken. Hindoes geloven in het goddelijke in alle levende wezens en hebben daarom een groot respect voor de natuur. Sommige hindoes geloven bovendien dat de natuur een ziel kan hebben. Vooral oude bomen, bergen, grotten en bronnen zijn volgens hen geliefde woonplaatsen van de geesten. Hindoes geloven dat je andere wezen s geen pijn mag doen. Ook niet om zelf aan voedsel te komen. Ze eten dus geen vlees. De hindoes kozen een dier als respect voor de natuur: de koe. Koeien zijn voor hindoes zelfs heilige dieren! bron:http://www.cmo.nl/vnarena/levensbeschouwing/basisopdrachten/schietgebed-voor-de-natuur/lees-dit-hindoeisme 

Mij verbaast het dat zij de koe als heilig dier zien. Voor ons is de koe een soort bron van voedsel, we krijgen er melk van waar we dan ook melkproducten kunnen van maken en we eten het dier ook zelf op. 

Natuur en jodendom

De mens mag dingen uit de natuur gebruiken, zoals eten, hout om huizen te bouwen etc. Maar w ie de natuur kapot maakt, maakt God kapot. Maar de natuur is niet alleen iets positiefs voor joden. God kan ook de natuur gebruiken om mensen te straffen. Toen de joden in de begintijd van het jodendom in slavernij bij de Egyptenaren waren, zond God 10 plagen op de Egyptenaren af. Sommige joden zien de huidige milieuvervuiling ook als een straf van God.
bron: foto



bron: http://www.cmo.nl/vnarena/levensbeschouwing/basisopdrachten/schietgebed-voor-de-natuur/lees-dit-jodendom


Als ik lees hoe de verschillende religies staan tegenover de natuur, hoe kan het dan dat het zo slecht gaat met onze wereld? Ik vind het een bewijs dat wij bezig zijn met slechts enkele aspecten van ons geloof. En zoals ik al eerder zei, wij zijn allemaal materialistische mensen en willen ons imago hoog houden. Dus vergeten we sommige, belangrijke, zaken in het leven zoals de natuur. Hoe je het ook draait of keert, volgens mij blijft de natuur de 'baas' van de aarde en als wij er zo mee blijven omgaan gaat het zeker niet goed aflopen.

Mens en natuur

Welvaart zonder groei - duurzaam leven                        bronnen: Welvaart zonder groei  en  duurzaam leven

Eerder had ik het al over het feit dat wij 'gewoonte mensen' zijn. Dat zien we ook terug aan hoe wij in de maatschappij staan. Zoals prof. Tim Jackson zegt "Wij geven geld uit dat we niet hebben aan zaken die we niet nodig hebben. Enkel om  indruk te maken op andere mensen rondom ons." Wij zijn veel te materialistisch. En zo denk ik er ook over. Waarom zijn al die hippe hebbedingetjes nodig? Stel nu een gsm. De dag van vandaag heb je dat wel nodig, maar moet hij daarom 500 euro of meer kosten? Tegenwoordig zijn de laatste nieuwe modellen vanaf deze prijs. Ik denk dat als je kan sms'n en bellen en ja misschien op internet geen om even je mails te controleren dat je meer dan genoeg hebt. Vraag maar eens na in je omtrek wie allemaal een zogenoemde smartphone heeft en wie het ook gebruikt als smartphone. Je zal verrast zijn hoe weinig mensen dit doen. Maar toch willen we al die snufjes hebben om indruk te maken, om te kunnen leven zonder schaamte. 

 bron: foto


Ik vind dat er iets moet veranderen. Want zo zijn we ons eigen alleen maar aan het vernietigen. 
Prof. Tim Jackson haalt ook aan dat we wel degelijk weten dat we iets moeten doen aan de klimaatsverandering, maar waarom doen we dan niets?? Volgens hem zijn we te druk bezig met onze eigen dagelijkse zaken: op tijd op werk zijn, de kinderen naar school brengen, zorgen dat er eten is, .... . 
Ik denk dat dit wel klopt. En zoals ik al zei, we zijn dit nu zo gewoon dat het,volgens mij, al te laat is om nog iets te doen.  In het artikel Duurzaam leven spreken Vicky en Tom die een boek hierover geschreven hebben. Volgende tekst komt uit het interview en vind ik mooi gezegd. Terra Reversa is de naam van hun boek.

" 'Terra Reversa’ betekent letterlijk ‘omgekeerde aarde’ en hiermee willen we aangeven dat voor het overleven van de aarde en zijn bewoners een geleidelijke maar radicale omkering van het huidige wereldsysteem noodzakelijk is. Business as usual of kleine, stapsgewijze veranderingen volstaan niet meer. Een dergelijke omkering noemen we transitie. Het gaat dan over grondige veranderingen van structuren, culturen en praktijken en dat op alle terreinen van de samenleving: economisch, sociaal, cultureel, ethisch. Dat kan natuurlijk niet anders dan een langdurig proces zijn dat zich over twee tot drie generaties zal uitsmeren. Transitie is een traag proces dat zich zowel van onderuit als van boven af moet voltrekken en waar de inzet van alle maatschappelijke spelers, ook het middenveld, nodig is. "

Zoals ik zelf ook al in een eerder bericht aangaf, doe ik allemaal kleine dingen om wat te doen tegen de klimaatsverandering maar eigenlijk haalt dat niets uit zoals Vicky en Tom hier ook aanhalen. Maar terwijl ik dit las, vroeg ik mij af: Hoe moeten we dan dat doen? Ook hierover hebben ze in hun boek geschreven, zij maken gebruik van de 4 E's. Enable, encourage, exemplify en engage . 

Volgend filmpje vond ik heel toepasselijk: 

Mens en natuur

Ik vertelde jullie al hoe zot ik ben van vlees. En ik zou het ook niet kunnen laten van minder vlees te eten. Niet dat ik niet eens geregeld pasta eet maar vlees blijft mijn topfavoriet. Als ik op restaurant ben, zal ik altijd  carpaccio of een goede steak vragen. En ik denk dat dit wel bij meerdere Belgen zo is. Wij zijn nu eenmaal Bourgondiërs en wij eten graag vlees. 

Ken je ook dat gevoel als je naar de slager gaat en je ziet al dat lekker vlees liggen je het allemaal wel zou willen meenemen? 

Maar wat als je volgende afbeeldingen ziet? Zou je dit kalfje opeten?Ik niet! En toch doen we het ... Als ik het zo bekijk sta ik toch even stil
bij het feit dat er zo'n lief kalfje in mijn bord ligt. Maar wij moeten toch kunnen eten?Misschien kan dit inderdaad wel wat minderen. Ik denk helemaal niet na over wat er in mijn bord ligt. 

Ik herinner me nog goed, als kind ging ik in de vakanties vaak op bezoek bij mijn tante, zij had verschillende dieren in een weide lopen. Geiten, konijnen, kippen,... En op een dag gingen we kip eten. Mijn nonkel gaat naar buiten en slaat daar zo bruusk een kip dood en het begint het te pluimen. Ik wist niet wat ik zag! 

Aan tafel had ik er helemaal geen zin in. Ook al vind ik kippen maar vieze beesten, toch wou ik het niet opeten. Zelf weet ik dat ik het niet zou kunnen om een dier op te eten  dat ik 'gekend' heb. 
Ik ben ook professioneel bezig met paarden, ik heb dan ook nog nooit paardenvlees gegeten.

Iedereen zal zich wel 'Kalfke Willy' herinneren. 

Wanneer de mensen te horen krijgen dat Willy op hun bord ligt, krijgen sommige er zelfs de tranen van in de ogen ... Maar zouden we het daarom laten om de dag erna vlees te eten? Nee. Sommige mensen zullen misschien wel van gedacht veranderd zijn en geen of minder vlees eten. Ik zou op dat moment ook dat vlees niet meer willen op eten, maar de dag erna eet ik gewoon terug smakelijk mijn vlees op. 
Wij mensen zijn nu eenmaal zo en ik denk ook niet dat er daar nog veel gaat aan veranderen. Jammer ...

Mens en natuur

"De kloof tussen wat we denken te doen en echt doen, is heel groot en de kloof tussen de attitude en het gedrag is nog groter."  
bron: artikel

Zoals ik al vermelde ben ik redelijk bezig met de natuur. Ik probeer zo spaarzaam mogelijk te zijn. Maar helaas is dat niet altijd mogelijk. Zoals met die verpakkingen bijvoorbeeld. 
Ik probeer zoveel mogelijk de kloof tussen mijn attitude en mijn gedrag zo klein mogelijk te houden. Maar ik denk doordat ik nog bij mijn ouders woon, ik er niet altijd evenveel over te zeggen heb. Hoewel ik mijn ouders op sommige zaken regelmatig wijs helpt het niet. 

Toch ervaar ik nog een kloof tussen wat ik wens en mijn gedrag. (zonder invloed van mijn ouders) 
Als ik nadenk over wat er nu aan het gebeuren is met de natuur, weet ik dat we echt iets moeten doen. En dan denk ik 'kleine beetjes zullen helpen' maar dat is niet zo. De mens is zo gewoon geworden aan zijn levensstijl dat het moeilijk is die nog te veranderen. Ook bij mij is dat zo. Bijvoorbeeld het vlees eten is iets dat ik niet kan laten. Ik zou nog zoveel meer willen doen dan gewoon thuis wat besparen op verschillende dingen. (zie vorige blogbericht) Maar dan voel ik me tegelijkertijd zo machteloos. Ik als kleine individu heb namelijk niet veel te zeggen.  Maar als een bekende Vlaming nu eens iets zou zeggen? En als hij of zij de wereld eens oproept om beter te doen? Ik ken zo iemand, Nic Balthazar. 

Iedereen herinnert zich wel the Big Ask!  Sing for the Climate. Ik vond het een heel goed initiatief! Ook met onze school hebben we meegedaan. Zelf heb ik uit volle borst meegezongen omdat ik als kleine individu samen met alle andere leerlingen zo toch een groter stem kreeg!  

Mens en natuur

" De kloof tussen wat mensen zeggen te doen en echt doen, is spijtig genoeg heel groot. "

In het artikel hieronder lees over wat ons eetgedrag is. Zoals in het citaat denken wij dat iets doen tegen de vervuiling maar dat is helemaal niet zo. 

Ik ben er mij zelf van bewust dat ik veel vlees eet. Ik ben een echte Bourgondiër en eet ongelofelijk graag vlees! Maar ik heb verschoten van een reactie uit het artikel...

"Ze hebben helemaal niet door dat ze met een extreem vleesrijk voedingspatroon zitten. Hart- en vaatziekten zijn daardoor doodsoorzaak nummer één in Europa."

Een vleesrijk voedingspatroon zorgt voor hart-en vaatziekten? Dat wist ik echt niet!

Maar hoe groen ben ik nu zelf?
Op het einde van het artikel zie je verschillende categorieën waaronder je jezelf kan indelen. 


1. Een gelaten ontkenner? (wil niet en doet niet)
2. Een onschuldige wachter? (wil niet maar doet wel)
3. Een geremde hoper? (wil wel maar doet niet)
4. Groene doener? (wil en doet)

bron: Hoe groen ben jij?

Zelf denk ik een onschuldige wachter te zijn.

Om iets aan het milieu te doen, moet je meer doen dan alleen op je eten letten.  Zoals in het artikel staat:                                                                  

"Daarnaast moet je mensen aanmoedigen om meer plantaardig te eten. Door
bijvoorbeeld een vleestaks in te voeren en het btw-tarief voor plantaardige voeding op nul te brengen. De overheid moet het goede voorbeeld geven door in alle overheidsbedrijven standaard veggie maaltijden aan te bieden en die ook te promoten. En tenslotte moet je de mensen meekrijgen. Het is heel belangrijk om een positief verhaal te vertellen dat mensen nieuwsgierig maakt. Donderdag Veggiedag is daar een uitstekend voorbeeld van."

De overheid moet het goede voorbeeld geven. Daarom niet alleen met veggie maaltijden. Zelf heb ik het nog nooit geproefd, maar ik ben er toch niet zo voor. Zelf eet ik niet echt graag groenten. 

Ik let wel op het energieverbruik in huis. Onnodig zullen er geen lichten branden en ook 's avonds zal het al heel donker moeten zijn voor wanneer ik een licht ontsteek. Meestal zijn het nog kleine sfeerlampen die branden met een spaarlamp. 's Avonds laten wij ook kaarsjes branden, dat zorgt ook voor licht! 
Ook met water spring ik zuinig om. Ik kan het niet verdragen als ik 's morgens in de badkamer kom en mijn mama laat haar kraan lopen terwijl ze haar tanden poets. Al dat verloren water! 
Jammer vind ik het wel dat het moeilijk is koekjes en dergelijke te kopen zonder dat er te veel plastiek rond zit. Zelfs bij de goedkopere producten is dit zo. Ook de auto zal ik niet nemen als ik maar een klein eindje ver moet zijn. Te voet of met de fiets is zoveel leuker, het is gezond, sportief en je bent eens in de frisse lucht! 

bron: fietsen voor natuur

Aan mijn voeding ga ik niet veel doen, ik eet gewoon te graag vlees. Wel ben ik gezondere tussendoortjes gaan eten een jaar geleden. Een appel i.p.v koeken. Dit om gezondheidsproblemen maar ondertussen koop ik ook wel geen koeken en dergelijke meer met veel te veel verpakking rond! 
Thuis krijgen we ook vaak reclamebladen in de bus, daar zit altijd nog eens plastiek rond. Dit vind ik heel jammer en onnodig. Eigenlijk zou ik zo'n stikker aan de bus willen hangen dat we geen reclame meer ontvangen, maar ik woon natuurlijk nog bij mijn ouders en kan daar dus niets aan doen ...
Ook rond transport is het moeilijk iets te doen, we zijn namelijk zo gewoon van altijd de auto te nemen. 
Als ik zelf ergens kortbij moet zijn zal ik snel mijn fiets nemen, maar mijn ouders zijn daar moeilijk van te overtuigen. Zij zijn namelijk niet zo sportief en ervaren het eerder als lastig. 


Ik ben eens benieuwd naar hoe groen jullie zijn! 



ARTIKEL : http://www.epo.be/press/9789064455438/EVA-interview.pdf

Mens en natuur

Te grote ecologische voetafdruk.


Onze ecologische voetafdruk is veel te groot. Maar wat is dat eigenlijk een ecologische voetafdruk??

De ecologische voetafdruk toont hoeveel ruimte we nodig hebben om te wonen, afval te verwerken, te eten en ons te verplaatsen. Dit wordt uitgedrukt in hectare.

Om goed voor onze natuur en het milieu te zorgen heeft 1 persoon recht op 1,1 hectare. Helaas is dit voor de Belgen veel meer. Gemiddeld is dit namelijk 8 hectare!!!     

Ook ik heb eens mijn persoonlijke voetafdruk berekent. 
Hieronder vind je mijn resultaat samen met nog enkele gemiddelden.
Ook je persoonlijke ecologische voetafdruk berekenen? Klik op volgende link: Ecologische voetafdruk

Iets doen om uw ecologische voetafdruk te verminderen? 
Bekijk onderstaan filmpje! 

Mens en lijden

Afscheid van een pasgeboren baby                                                            bron: kinderhand

In onderstaand filmpje kan je zien hoe Ine twee ouders helpt met het verwerken van het overlijden van hun pasgeboren baby. 
Ine is een pastor. Zij staan mensen in hun leven tijdens hoogtepunten en dieptepunten nabij. Net zoals Ine hier doet. Zij begeleidt de ouders van Achiel door gesprekken maar ook via rituelen zoals het doopsel en een uitvaart.

Ine probeert ook aan te voelen wat de mensen willen. En in het filmpje                 kan je zien dat de ouders dat ook zo aangevoeld hebben. Zij voelen zich begrepen en geholpen door Ine. Bijvoorbeeld voor het doopsel moeten er teksten voorzien worden maar het doopsel is eerder een blije gebeurtenis, de ouders zijn hier dus niet mee bezig. Maar als pastor zorgt Ine voor passende teksten

                                                                                                                                                

Het idee van Ine om Achiel alsnog te dopen heeft de ouders geholpen. Zoals de vader vermeld :'Droevige momenten zijn ook sterke momenten.' Je voelt een bepaalde verbondenheid op dat moment, tussen de familie maar ook tussen Achiel en zijn zusje. Zijn oudere zus werd ook gedoopt en zo zien de ouders een verbondenheid tussen hun 2 kinderen. Voor de ouders betekent het doopsel ook een 'zorgen voor'. 

Het filmpje bekijken? Surf naar: Afscheid van een pasgeboren leven

Mens en lijden

Oscar et la dame Rose

Het is een Franse film, iets waar ik zelf nooit voor zou kiezen. Het thema lijden, kanker is ook al niet een film waar ik direct naar grijp. En toch heeft hij mij zo geboeid. 

Oscar een kleine jongen heeft kanker. Zijn ouders kunnen er niet mee omgaan en bezoeken hem dan ook zelden of nooit in het ziekenhuis. Oscar voelt zich alleen tot er een vrouw pizza's komt leveren in het ziekenhuis. 

Deze kleurrijke vrouw betekent in het verhaal heel veel voor Oscar. Het is alsof zij precies weet om te gaan met hem en zijn ziekte. Ook hier in het dagelijks leven is het niet gemakkelijk om  om te gaan met ziekte en lijden. Maar mevrouw Rozenrood, heeft daar toch een paar 'leuke' manieren voor.

Ze laat Oscar terug beginnen met zijn leven, elke dag wordt hij 10 jaar ouder. Zo zal hij in zijn tienerjaren komen, volwassen worden, trouwen, om uiteindelijk met pensioen te gaan en toch te sterven. Ze gaat Oscar ook brieven laten schrijven naar God, met zijn wensen. Doorheen het verhaal veranderen de kleuren veel. Het toont het gevoel dat er op dat moment heerst.

In het verhaal wordt ook vaak teruggekeerd naar momenten uit mevrouw Rozenrood haar leven als boxer. Dit laat Oscar enkele moeilijke zaken in het leven zien maar hij moet ze toch onder ogen komen en hij leert hoe hij ermee moet omgaan. Zoals in de liefde, het getrouwde leven, pensioen, ... Beetje bij beetje leert Oscar omgaan met zijn ziekte en de dood tot gevolg.

 

Ook zijn relatie met zijn ouders verbetert en zo kan hij toch nog genieten van zijn laatste dagen met zijn vrienden, ouders en natuurlijk mevrouw Rozenrood. 

Een heel ontroerend maar leerrijk verhaal vind ik zelf!  

Mens en lijden

Tussen hemel en aarde ...

Tussen hemel en aarde gebeurt er veel,

Veel wat wij niet weten,

Wat ik dus even deel,

Opdat wij niet vergeten.

Tussen hemel en aarde is energie die stroomt,

Dat dingen laat gebeuren,

Waar je over droomt,

Laat je leven kleuren.

 Tussen hemel en aarde,

Is een geheime plek,

Dat jij bewaarde,

Een onzichtbare vlek.

Tussen hemel en aarde,

Is het sprookjesachtig stil,

Als jij er vaarde,

Alleen omdat jij dat wil

 Tussen hemel en aarde,

Is alles even mooi,

Zoals ik dat ervaarde,

In zoete tooi.

Tussen hemel en aarde,

Zweeft genoeg,

Van belangrijke waarde,

Wat jij allemaal opsloeg.

bron: http://plazilla.com/1-tussen-hemel-en-aarde

Volgens mij is er iets tussen hemel en aarde. In dit gedicht wordt er mooi vertelt hoe die plek er kan uitzien.
Ik denk dat die plek een vredige plek is. Een plek zonder miserie, verdriet, ... . Alles is er mooi en licht. Je neemt er je leven mee naartoe en kijkt hoe je dierbaren verder leven op aarde.
Ik droom vaak over mijn opa die overleden is. Telkens ik wakker word, vraag ik me af of hij nu niet echt in mijn dromen is gekomen? Ik geloof van wel!

Mens en lijden

Hoe omgaan met lijden?

Hoe je moet omgaan met lijden, hangt volgens mij af van het soort lijden.
Ik denk wel dat je het altijd op een rustige manier moet aanpakken, door zelf rust uit te stralen zal de persoon die lijdt ook rustiger worden. Ook vind ik het belangrijk om begrip te tonen voor de persoon die lijdt. Hij of zij zal daardoor een beter gevoel krijgen, een gevoel dat jij er voor hem of haar bent.

Hieronder zie je een video over stervensbegeleiding met Shiatsu. 

De dood kan vaak beangstigend zijn en via Shiatsu gaan ze de stervende persoon tot rust brengen.

Ook dementie is een vorm van lijden. Onlangs startte Studio Brussel een nieuwe campagne op. 

'Een week om dementie nooit te vergeten.' 

Mensen met dementie lijden ook. Hier hielpen ze mensen met dementie via muziek.

Muziek blijft mensen met dementie het langste bij, muziek geeft een goed gevoel en heeft een therapeutische waarde.

Hieronder vind je het lied 'Follow me' dat het koor De Betties gezongen heeft in het voorprogramma van Muse in het Sportpaleis.

De Betties is een koor dat bestaat uit mensen die lijden aan dementie.

Voor wie meer wil weten over hoe je moet omgaan met dementie ga naar volgende site: Omgaan met dementie

Mens en Lijden

Is er leven na de dood? ...
... Iets wat ik mijzelf regelmatig afvraag. 

Ik denk dat er wel degelijk iets is. Het kan toch niet dat er in iemand plots niets van leven meer is en maar ligt te vergaan in zijn doodskist. En toch is het zo onrealistisch, waarom zoeken onze dierbaren dan geen contact met ons op? Kunnen ze dit niet? Of doen ze dit net op een subtiele manier?

Mijn opa is nu 4 jaar dood. Hij hield ongelofelijk veel van aronskelken. Toen hij stierf, hebben wij zijn aronskelken overgeplant in onze tuin. En elk jaar op 2 mei, de dag dat mijn opa stierf, komen de aronskelken uit. Volgens mij is er dus wel degelijk een verband tussen de mensen hier op aarde en hun dierbaren die gestorven zijn. Maar in welke vorm en waar de overleden juist verblijven zal altijd een vraag blijven.